Każdy rodzic chce prawidłowo wspierać swoje dziecko w rozwoju: w tworzeniu wartościowych relacji, radzeniu sobie ze stresem czy regulowaniem emocji, ale przede wszystkim w odkrywaniu świata i doświadczaniu wspaniałości życia. Szukanie skutecznych metod i dopasowanie ich do dziecka jest tutaj istotne. Ale czy wiesz, że jedną z takich niezwykłych metod wspierania rozwoju jest felinoterapia dla dzieci? To profesjonalna terapia z udziałem kota, która daje znacznie więcej niż tylko uspokajające mruczenie! To metoda, która w bezpieczny sposób daje dziecku narzędzia do budowania wewnętrznej siły, a także jest niezwykle skutecznym wsparciem dla dzieci zdrowych, jak i tych z wyzwaniami rozwojowymi, takimi jak spektrum autyzmu czy ADHD. Dlatego też przygotowałam dla Ciebie 5 kluczowych obszarów rozwoju, na które felinoterapia ma pozytywny wpływ.
Spis treści
- Czym dokładnie jest felinoterapia?
- 5 kluczowych obszarów rozwoju wspieranych w terapii z udziałem kota
- Jak w praktyce wygląda sesja felinoterapii dla dzieci?
- Podsumowanie
- Bibliografia
Czym dokładnie jest felinoterapia?
Wydawać się może, że felinoterapia to po prostu zabawa z kotem czy głaskanie go. Nic bardziej mylnego! Terapia z udziałem kota to rodzaj terapii wspomagającej. Celem felinoterapii jest poprawa zdrowia psychicznego, fizycznego i emocjonalnego. Felinoterapia dla dzieci dodatkowo koncentruje się na wsparciu rozwoju. Tak więc felinoterapia jest profesjonalną terapią, w czasie której realizuje się założone cele (np. poprawa motoryki małej czy dużej).
Aby mówić o felinoterapii dla dzieci jako o metodzie wpływającej pozytywnie na cały organizm (i tym samym jakość życia), przeprowadzić ją musi profesjonalista, czyli osoba specjalizująca się w tym. Dodatkowym atutem jest posiadanie wiedzy z zakresu psychologii rozwoju człowieka (w tym przypadku dzieci), a także inne narzędzia i umiejętności, które felinoterapeuta łączy w swojej praktyce. Istotny jest także sam kot, który jest przygotowany do pracy z dziećmi. To jego rolą jest bycie kojącą ostoją i pomoc w tworzeniu bezpiecznego środowiska do wyrażania i przeżywania emocji. Szerzej o tym niezwykłym podejściu do terapii pisałam w moim artykule wprowadzającym do felinoterapii.
5 kluczowych obszarów rozwoju dziecka wspieranych w terapii z udziałem kota
Wiesz już na czym polega idea felinoterapii. Ale jak dokładnie przekłada się ona na rozwój dziecka w praktyce? Koci terapeuta poprzez swoją spokojną i nieoceniającą naturę, staje się cichym nauczycielem najważniejszych życiowych lekcji. Jego wpływ można zaobserwować w pięciu kluczowych obszarach, które razem tworzą fundament dla zdrowego i szczęśliwego rozwoju dziecka.
1. Rozwój emocjonalny i nauka empatii
Felinoterapia dla dzieci pozytywnie wpływa na rozwój emocjonalny dziecka. W obecności kota maluch uczy się rozpoznawać emocje – te swoje, jak i kocie. Dla dzieci, które mają trudności w relacjach rówieśniczych lub przejawiają zachowania impulsywne, kot staje się bezpiecznym towarzyszem do nauki delikatności i odczytywania sygnałów niewerbalnych. Dziecko ćwiczy sposoby wyrażania emocji, jak i postawy z tym związane. Obowiązkowym elementem terapii z udziałem kota jest także skupienie się na empatii, szanowaniu kocich granic, co następnie przekładane jest także na relacje międzyludzkie.
2. Rozwój społeczny i budowanie relacji
Kot jest wspaniałym towarzyszem terapii, który pomaga przełamywać nieśmiałość i staje się bezpiecznym obiektem interakcji. Puchata kulka sprawia, że dziecko chętniej angażuje się w rozmowę oraz dzieli się swoimi myślami bądź przeżyciami, a to z kolei pozytywnie wpływa na rozwój psychospołeczny. Felinoterapia dla dzieci koncentruje się też na wspieraniu dziecka w budowaniu relacji z rówieśnikami czy innymi ludźmi. Jest to szczególnie cenne dla dzieci nieśmiałych, ale także stanowi bezpieczną przestrzeń do nauki interakcji dla dzieci w spektrum autyzmu.
3. Rozwój poznawczy, czyli trening koncentracji
Terapia kotem tworzy bezpieczną przestrzeń do rozwoju poznawczego. Czynności wykonywane z kotem, takie jak zabawa czy obserwacja sprawiają, że dziecko uczy się cierpliwości i skupienia. A to z kolei fantastycznie wpływa na proces uczenia się i zapamiętywania, dzięki czemu felinoterapia dla dzieci pomaga w nauce. Umiejętność skupienia uwagi na jednym, spokojnym zadaniu, jest nieocenionym wsparciem dla dzieci z ADHD.
4. Rozwój sensoryczny i samoregulacja
Nieodłącznym elementem felinoterapii dla dzieci jest wsparcie rozwoju sensorycznego. Dotyk kociego futerka o różnej miękkości, wsłuchiwanie się w kocie mruczenie wycisza układ nerwowy. Dziecko w czasie terapii z udziałem kota uczy się także innych technik samoregulacji, które może stosować poza spotkaniami. Dostarczanie łagodnych bodźców sensorycznych działa wyciszająco na układ nerwowy. Jest to kluczowe w pracy z dziećmi wysoko wrażliwymi czy dziećmi doświadczającymi lęku.
5. Rozwój motoryczny i koordynacja ruchowa
Aktywności proponowane w czasie terapii kotem wpływają na rozwój fizyczny, dzięki czemu zyskuje na tym motoryka mała, jak i motoryka duża. Wiele z tych czynności działa wspomagająco i jest naturalnym uzupełnieniem terapii ręki, przygotowując dziecko do nauki pisania, a także stanowiąc cenne wsparcie przy trudnościach grafomotorycznych czy dyspraksji. Dziecko może ćwiczyć swoją sprawność poprzez głaskanie kota, korzystanie z różnego rodzaju kocich akcesoriów, ale także za sprawą zabawy zabawkami czy podążając za kotem i ruszając się jak kot. Co więcej, dodatkowym atutem felinoterapii dla dzieci jest spokojna atmosfera i swobodna ekspresja w czasie ćwiczeń, co niewątpliwie przekłada się na samopoczucie i wyzwala radość.
Jak w praktyce wygląda sesja felinoterapii dla dzieci?
Jako psycholożka stawiam na dopasowanie spotkań do indywidualnych potrzeb każdego dziecka, dlatego sesje felinoterapii dla dzieci różnią się między sobą. Jednakże są pewne kluczowe elementy pozostają niezmienne. W mojej praktyce spotkanie przebiega zazwyczaj według następującego schematu:
- Spokojny początek i rozmowa. Pierwsze spotkanie jest zapoznawcze i skupia się na spokojnej rozmowie z rodzicem oraz dzieckiem (oczywiście nic na siłę!). To na tym etapie dziecko ma już pierwszą styczność z moimi kotami, które towarzyszą mi zawsze w czasie felinoterapii. W czasie pierwszego spotkania ustalamy także wspólnie cele terapii.
- Poznanie kociego świata. Dziecko zostaje wprowadzone w kocie środowisko, pokazuję prawidłowe nawiązywanie relacji z kotem, podkreślam zasady (np. szanowanie kocich granic) i tym samym rozpoczynamy naukę empatycznego podejścia do zwierząt.
- Interakcje między kotem a dzieckiem. Nic nie dzieje się na siłę i nie jest przypadkowe. Dziecko nawiązuje i umacnia więź z kotem (zazwyczaj to kot jest tym bardziej śmiałym inicjatorem kontaktu) i ma przy tym pełną swobodę w decydowaniu o interakcji.
- Moja rola terapeutki. W czasie sesji nad wszystkim czuwam. Pełnię rolę obserwatora, nauczyciela, a także angażuję dziecko w ciekawe zajęcia i realizuję z nim cel terapeutyczny. Ponadto dbam o bezpieczeństwo i komfort wszystkich.
- Wyciszenie i zakończenie. Zakończenie spotkania kończy się z reguły spokojnym głaskaniem kota bądź innymi aktywnościami wyciszającymi.
Ponadto dbam o to, aby nasze spotkania odbywały się w spokojnej, pełnej szacunku i ciepłej atmosferze, która zachęca dziecko do swobodnego bycia sobą. W czasie felinoterapii dla dzieci bazuję na różnego rodzaju materiałach terapeutycznych, które dostosowane są do wieku oraz indywidualnych potrzeb dziecka. a także
Podsumowanie
Jak widzisz, felinoterapia dla dzieci to znacznie więcej niż tylko kontakt z uroczym kotem. To przemyślana metoda, która w spokojny i subtelny sposób wspiera wiele kluczowych obszarów rozwoju Twojego dziecka: od budowania pewności siebie i empatii, po naukę koncentracji, a także radzenia sobie z emocjami. W bezpiecznej atmosferze, pod okiem felinoterapeutki, w obecności kota, który staje się cierpliwym przewodnikiem po świecie relacji i wewnętrznego spokoju, dając dziecku cenne narzędzia na całe życie.
Czujesz, że felinoterapia to coś dla Twojego dziecka? Kliknij poniższy przycisk, wypełnij formularz i umów się do mnie na felinoterapię dla dzieci w Krakowie! 🙂
Bibliografia
- Barclay, S., O’Haire, M. E., & Winkle, M. Y. (2023). Putting cats on the spectrum: A scoping review of the role of cats in therapy and companionship for autistic adults and children. Anthrozoös, 36(3), 365–384.
- Beetz, A., Uvnäs-Moberg, K., Julius, H., & Kotrschal, K. (2012). Psychophysiological effects of human-animal interaction: The possible role of oxytocin. Frontiers in Psychology, 3, Artykuł 234.
- Carlisle, G. K., Johnson, R. A., Wang, Z., Bibbo, J., & O’Haire, M. E. (2021). Exploratory study of cat adoption in families of children with autism: Impact on children’s social skills and anxiety. Journal of Pediatric Nursing, 58, 28–35.
- Hill, J., Ziv, Y., & Ziv, A. (2020). The effect of animal-assisted therapy on prosocial behavior and emotional regulation in autistic children with varying verbal abilities: A pilot study. Journal of Autism and Developmental Disorders, 50(1), 96–108.
- Von Muggenthaler, E. (2001). The felid purr: A healing mechanism? The Journal of the Acoustical Society of America, 110(5), 2666.
Dodaj komentarz